Wszystko terapia, każdy terapeuta? Część III

22 sie Wszystko terapia, każdy terapeuta? Część III

Skrzypce to trudny instrument. Chłopak o tym wie, tym bardziej przykłada się do lekcji, pod okiem nielubianego mistrza. Wokół rozbrzmiewa cudny dźwięk, a dzieje się tak nie dlatego, że chłopak jest wirtuozem, wręcz przeciwnie – jest zaledwie czeladnikiem, uczniem. Więc co sprawia, że dźwięk jest tak zachwycający? Instrument to sprawia, skrzypce zwane Vial, jedne z najlepszych skrzypiec w historii (owiane smutną i tragiczną tajemnicą).  A teraz poczujmy tę szczególną morską bryzę, zapach ryb, miasta i południowego słońca. Tak pachnie Zatoka Neapolitańska, miasto Neapol. Pracuje w nim młody malarz, dość porywczy i nieszczęśliwy. Ukojenie daje mu jedynie sztuka. Przyjrzyjmy się temu co robi. Co trzyma w ręku (oprócz pędzla, oczywiście). Cóż to za instrument? Nie wiecie? To camera obscura, rewolucyjny, barokowy wynalazek. Dzięki niemu można było malować olbrzymie freski i płótna, działała zupełnie tak jak dzisiejsze rzutniki cyfrowe. Pomógł on porywczemu młodzieńcowi stać się jednym z najwybitniejszych malarzy na świecie. Nie pomógł mu jednak w tym, by stać się szczęśliwym człowiekiem. Wiemy co go spotkało i jak marną śmiercią zginął. Po co to piszę? Nie wiem, ale optymistycznie zakładając, że ktoś dotarł aż do tego akapitu, spróbuję zsumować fakty. Adrian Ardevol bohater „Wyznaję” Cabre porzucił w końcu skrzypce i choć były najlepsze na świecie, nie dały mu szczęścia, nie mogły. Terapia jaką była gra, też nie przyniosła efektu. Caravaggio uzbrojony w najnowszy wynalazek XVII wieku i obdarzony wielkim talentem, nigdy nie zaznał szczęścia. Terapia trwała krótko, ograniczała się jedynie do aktu twórczego. Nie pomógł też terapeuta – jego mistrz, Tycjan.

Jaki więc wniosek? Ano taki: Terapeuta, nawet jeśli ma do dyspozycji najlepsze materiały i urządzenia do terapii, jeśli trafi na trudny przypadek, musi być cudotwórcą.

Niech żyją zatem cudotwórcy!

alicja wspaniała