13 lis Po co nam społeczeństwo?
Człowiek jest istotą społeczną. I niby co z tego wynika? Że co? Bez społeczeństwa człowiek nie przeżyje? Że musi definiować się jako część jakiejś zbiorowości, nawet wtedy, gdy ta zbiorowość mu się nie podoba, gdy budzi w nim niedobre skojarzenia? Otóż niestety tak. Wyobraźmy sobie: budzi nas szczekanie psa albo pianie koguta, szybko wstajemy, kąpiemy się w rzece, jeziorze, bądź innym zbiorniku wodnym, ewentualnie w wodzie czerpanej ze studni (jeśli chciało nam się ją wykopać). Upolujemy coś na śniadanie lub znajdziemy gdzieś w lesie, może grzyby, jagody lub coś w ten deseń. Potem powłóczymy się bez sensu po okolicy, może coś jeszcze znajdziemy, może upolujemy. I tak zleci nam dzień, wczesnym wieczorem idziemy spać, bo niby co innego moglibyśmy robić (nie ma prądu, więc ciemność zalega wcześnie). To nie sceny ze słynnej książki „Wielkie solo Antona L.”, to rzeczywistość osamotnionej jednostki, pozbawionej społeczeństwa, rzeczywistość bezludna. Sami przyznacie, że nie byłoby za fajnie. Potrzebujemy społeczeństwa, a społeczeństwo potrzebuje nas (no raczej!), ale żeby to działało musi dojść do komunikacji. Musimy się komunikować, a jeśli mamy z tym problemy, pomoże nasza logopedka Kasia.
PS. Ostatnio miło połechtał nas komentarz czytelnika o nicku Mono Nukleotyd. Pierwszy raz ktoś pochwalił teksty. Cieszymy się, że jednak są czytane, a jeśli jeszcze komuś się podobają, to już pełnia szczęścia. Także dzięki MN, należysz do naszej bandy.
Foto: Tomasz Nessing
