31 maja VIII Przegląd Twórczości w ramach obchodów XIX Dnia Godności: ALL YOU NEED IS LOVE !!!
Jak mówiliśmy, tak też robimy. Wczoraj obiecaliśmy relację z tego ważnego dnia i niniejszym to czynimy. Zatem było tak: Na pierwszy ogień poszły przedszkolaki z Przedszkola nr 8, brawurowo wykonując piękny taniec, który w sposób metaforyczny przedstawiał sposoby jaki mają przedstawicielki płci pięknej na przedstawicieli tej drugiej, na to by ich pobudzić do działania. Wszelkiego działania. Nosił on tytuł, o ile dobrze pamiętamy: „Sposób na leniucha”. Przewrotny i pełen aluzji to tytuł. Następnie wystąpił OREW z awangardowym widowiskiem zatytułowanym: „Bez miłości bylibyśmy tylko dziwni”. Cóż, trudno nam recenzować dzieło do którego czujemy wielki sentyment, które powstawało w naszym środowisku i którego autorami są nasi koledzy. Powiemy zatem jedynie, iż nazywanie go dziełem awangardowym nie jest ani na jotę przesadzone. Jest to awangarda w najlepszym tego słowa znaczeniu, dzieło w pełni artystyczne, o wielkiej wadze znaczeniowej i emocjonalnej. Videoart opublikowany wczoraj daje jako takie o tym widowisku wyobrażenie, naszym zresztą zdaniem jest dziełem autonomicznym, niemniej jednak całość dawała piorunujący wręcz efekt. Wyobraźcie sobie – oczywiście ci z Was, którzy tego nie widzieli (są tacy? hm), ten barwny korowód, tę ośmiornicę zwisającą z nieba i tę wielką rewolucyjna pieśń „All you need is love” w wykonaniu Dominiki Kontny – podkreślmy – na żywo i z własnymi słowami (co John – łyso Ci?). Moglibyśmy jeszcze długo pisać o wielości znaczeń tego dzieła, symbolice, formie, wyszukanych efektach wizualnych i dźwiękowych, lecz przez wrodzoną nam skromność, powiemy tylko, że duma wielka nas rozpiera. Po nas wystąpił Teatr Młodego Aktora z Zespołu Szkół nr 12 im. Matki Teresy z Kalkuty. Przedstawienie, jak zwykle formalnie i treściowo bez zarzutu, dotykające problemów, wydaje nam się – uniwersalnych, jakimi są poznawanie świata, doświadczenia dobra i zła na własnej skórze. Patronował temu przedsięwzięciu trop wysnuty wprost z filozofii Johna Locka, czyli słynna tabula rasa (niezapisana karta), a efekt końcowy zadziwił. Zadziwił nas mianowicie wspaniałym obrazem w stylu action – paiting, który powstawał na naszych oczach, tworzony przez młodych artystów. Tego w pełni taszystowskiego (taszyzm – inaczej abstrakcjonizm ekspresyjny) dzieła nie powstydziłby się słynny Jackson Pollock, gdyby jeszcze żył oczywiście. Potem spektakl swój prezentowały nasze WTZ. Była to kameralna etiuda, której motywem przewodnim było słowo miłość. Aktorzy cytowali słynne sentencje dotyczące tego wspaniałego uczucia, towarzyszyła im ni to nimfa ni muza. Skromność wyrazu bywa cnotą, czy była też tym razem – oceńcie sami. Wydarzenie zakończyło barwne przedstawienie, w którym występowali najmłodsi uczniowie ZS im Matki Teresy. Było kolorowo, forma barwna, intensywna, wręcz rozbuchana, tak jak przyroda, którą symbolizowała. I te piękne stroje.
Tak zakończył się ten dzień, kolejny piękny dzień w naszym życiu, kolejny dzień pełen artystycznych wrażeń, cenny, wzbogacający, dzień należący do tych, dla których warto żyć.
Do zobaczenia za rok.
Post Scriptum: wczoraj opisując powstanie naszego Videoartu oraz przedstawienia, pominęliśmy przez roztargnienie bardzo znaczący udział naszej nieoszacowanej, drogiej koleżanki Sylwii Burda – Karwot w tworzeniu ośmiornicy i innych dekoracji, a także, co niebagatelne – najlepszego chyba stroju, ze wszystkich fantazyjnych strojów naszych kolegów i koleżanek. Sylwia – przyjmij niniejszym szczere przeprosiny i wiedz, iż jesteś bezcenna.
Projekt współfinansowany ze środków Gminy Miejskiej Żory
Fot. Tymoteusz Ciastko, Tomasz Nessing
